آقای نادر افتخاری متولد روستای گنک، سی و چند سال زندگی در دیار پاک گنک را نعمتی از سوی خدا میداند. به قول خودش گهگاهی شعرکی میگوید، اما آنچه ما خبر داریم فراتر از اینهاست و در مراسم عمومی از جمله جشنها، شب نشینی ها و… ،او و اشعارش پای ثابت مجلسند. دراینجا شعری از وی در وصف گنک راقرار داده ایم.
گُنَک
خــوشـا اونجـا کـه نام اون گُـنـک بـو __________ سخـنـهـا گـفـتـه انـد مـردم ز آن ســو
گنک را شهر نی، روستایی پاک است __________ گنک را زندگی بر روی خــاک است
اول گــویـم مـن از هـمـســــایـگــانــش __________ دوم از چــشـــمــه و آب روانــــــــش
جـنوبـش هست صحـرا و دشـتـسـتـون __________ در ایـن دشـت یـکـی بـاشــد خیـابــون
“پَـرگَــری” قـرمــز هـست شـمـالـــش __________ امــامـزاده و بسـاتـیـن بـاشـد کمـالــش
این امـامــزاده “شــاه عطـاالله” نام اون __________ گـنـبـدی سبـز و قشـنـگ بـر بـام اون
کهــنــســال بُـن درخـتــی در کـنــارش __________ صفای منطقه است فـصـل بـهـــارش
بـه گـُـلـــزار شـهـیـــــــــدان خــدایـــی __________ تـــوانــــی بــا خـلــوص دل بـیـایــــی
کِـنــــارش رفـــتـــــگانِ ایـن دیــارنـــد __________ کـه عـــاری از غــم لـیــل و نـهارنـد
دو سـمـت مـغـرب و مــشــرق دو درّه __________ نـگـهــداری کـنـنــدش مــیــش و بــرّه
بـاغــهـا انـار و انـگــور و گـردو بـود __________ بازی بچه ها فوتبال و “کل مردو” بود
جـمـعـیـت هـم در حـدود پـانـصـد است __________ ایـن نـوشـتـم شـایـدهـم از این رد است
خانه ها بـاشد هـمـه از سـنـگ و چوب __________ مـحـکـمــی آن بـود بـهـتــر ز خــوب
دارد آن یــکـــی ابــتــدایــی مـدرســـه __________ ایـن نـوشــتـــم در دی هــفــتـاد و ســه
ایــن بـود شَـرحــی ز احوال گـُـنَـــک __________ خـوش بُـوَد بـهــار هـر ســال گـُـنَــک
